|
Sempre he traballado nos servicios de acollemento e informacion ó cidadan, sempre voltar a contar as cousas que me dixeron que tiña que decir. Hay moito tempo que non estou en Galicia (GALIZA?) xa non sei si decir "que me vou pra qui ou pra la". Hai moito tempo que non estou alá nin falo o galelo. Sísntome estraña de moitas cousas, pero a miña terra é a primeira. Non pude ir a votarvos unha man, pero, por riba esta a miña a xente que sabe que sempre estaremos xuntos.
Acaso hoxe non hay pra mais, un agarimo?. Choro cando as nosas cousas son tomadas coma(O) un campo de expertentos.. Eu tiña oito anos (como a miña filla hoxe, cando pasou o de o urkiola, eu estaba no colexio de cluny, e ainda gardo o meu dibuxo. Foi tan forte, que todolos dias ende que prendeu esta traxedia, non poido mais que que pensar que ¿Hasta cando¿ O peor é pensar qué vai pasar cos nosos fillos? E cos netos?Quedaremos sin comer un tempo o tan famado marisco, darannos unas "perriñas", pasaremos o ano e, ?despois qué?. A Acuña das illa de Ons non me coñece de verdade, e eu tamouco a ela. o me esquenzo e do dia que a miña filla, coa perna partida, foi connosco alá, e lle fixo saber que era unha cousa especial. Para a xente da illa de Ons,e por ende a de a Illa de Arousa, ( que eu teña coñecementos nas outras non vive ningén), de parte dos amoreiros de Vitoria . No verán estaremos ala.
|
